Dag 1
Ondanks dat het een beetje regent beginnen de vogels toch te fluiten. Het is 6 uur. We maken onze bagage verder in orde zodat we om 10 uur kunnen vertrekken. Yanti, onze pembantu, valt om 8 uur op de klep. Het is tegen tienen, geven Yanti een hug en we rijden weg naar Sukawati. Hier parkeren we onze auto op het erf van de ouders van Wayan onze voormalige Pembantu in Yehkuning. De auto staat hier prima onder een afdak. Heel toevallig is Wayan met Gede hier ook. Een gezellig weerzien. Na de koffie bellen we de Grab taxi en dan zijn we om half 5 op het vliegveld van Bali, Ngurah Rai. De incheck ging erg vlotjes omdat we gisteren al “on-line” hadden ingecheckt. Door de douane, ook soepeltjes, en dan in de ruststand. De vlucht is on-time om 20.15 naar Singapore Changli. Twee uur en veertig minuten duurt de vlucht. Het eten wordt geserveerd in gerecyceld karton met houten bestek. We moeten een beetje haasten want we hebben maar één uur om te boarden op de vlucht naar Tokyo. Eerst nog met de Skytrain van terminal 1 naar terminal 3. We zijn keurig op tijd en we kunnen bijna direct doorlopen naar het vliegtuig . Deze grote kist, een Airbus 380-800 zit nokkievol. Na 6.5 uur landen we op Narita Airport Tokyo. Het is heerlijk, met 7 graden celcius om 07.30 uur, om weer terug te zijn in Japan. Dan in de rij voor het scannen van paspoort, vingerafdrukken en foto dat allemaal op hetzelfde apparaat. De bagageband is al in zicht. Passagiers hoeven hier de koffers niet van de band te tillen, dat wordt voor je gedaan en keurig in een rij gezet met het handvat aan de bovenzijde zodat je ‘m gemakkelijk op kan pakken. Dan door naar de douane voor de visumsticker in het paspoort. We hebben de QR code al online geregeld dus hoeven we geen formulier in te vullen. Weer vingerafdrukken en na het scannen van de QR wordt de sticker in ons paspoort geplakt. Dan naar de volgende post waar we een tweede QR code moeten scannen voor niet-wel declareren van goederen. Het gaat heel vlotjes. We worden overal heel vriendelijk geholpen. Op naar de vierde verdieping waar het postkantoor zit om onze mobiele wifi op te halen. Gevonden…maar nog gesloten. Om precies 08.30 gaan de rolluiken omhoog en met het laten zien van de trackingscode op mijn smartphone en paspoort ontvangen we onze mobiele wifi. Drie weken ongelimiteerd snel internetten vanuit de broekzak waar we ook zijn. Dan weer terug naar de verdieping onder verdieping 1. Dit is het treinstation waar we onze JR vouchers om moeten wisselen voor de JR Pass. Het is druk, we moeten in de rij. Na een uurtje hebben we onze passen en de stoelreservering voor de Narita Express naar Tokyo Station. Het is 10.15 en de trein zet zich precies op tijd in beweging. Na een uurtje zijn we op Tokyo Station. Hier kopen we een metrokaart voor drie dagen (1.500 yen per kaart) en maken we reserveringen voor een aantal Sinkansen (hogesnelheid) treinen naar het noorden. Even zitten en dan zoeken we de rode metrolijn Maronouchi. Twee haltes en nog 700 meter lopen in een zonovergoten Tokyo met inmiddels 20 graden. Het Hotel Sotetsu Fresa Inn Ochanomizu Jimbocho is gevonden. Het ligt in de wijk Chiyoda met heel veel boekwinkels. We worden vriendelijk knikkend en buigend ontvangen en laten onze bagage hier omdat we pas om 15.00 uur (normale tijd) op de kamer kunnen. We organiseren onze dagtassen en gaan te voet naar de Koishikawa Korakuen Gardens. Maar eerst lekker lunchen en dan verder naar de tuinen. De herfstkleuren laten zich zien en dat is maar goed ook want daar zijn we o.m. voor gekomen. De rust straalt er vanaf. Geen toeristen en niet veel Japanners. Toeristen gaan naar de bekende tuinen die wij al in het voorjaar gezien hebben. Nu de minder bekende plekken maar net zo mooi. We sluiten deze lange dag af met pinnen en een bak koffie in het prachtig verlichte winkelcentrum van het amusementspark Tokyo Dome. De kerstman komt eraan…ook hier! We zijn terug in het hotel om in te checken wat volledig elektronisch gebeurt...er komt geen stukkie papier meer aan te pas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten